Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Αρχαίο Θέατρο Μήλου


Εδώ και πολύ καιρό ακούω διάφορα για το Αρχαίο Θέατρο, για τα έργα που γίνονται εκεί για την ανάδειξη του και τα διάφορα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί. Ζήτησα από μια φίλη που είναι ποιο σχετική με τα θέματα της αρχαιολογίας και με τους νόμους που ισχύουν γενικότερα να το ψάξει λίγο. Μετά από πολλές προφορικές συζητήσεις που είχαμε της ζήτησα αν μπορεί όλα αυτά που ειπώθηκαν να τα έχω γραπτώς για να μπορώ κι εγώ να σας τα μεταφέρω. Δείτε λοιπόν το κείμενο που μου έστειλε και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα για τα έργα στο Αρχαίο Θέατρο της Μήλου που κινδυνεύουν να σταματήσουν.

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

(Ή πώς ένα έργο του ΕΣΠΑ μαραζώνει πριν καν αρχίσει)

Γνωρίζετε το Π.Δ. 164/2004; Όχι; Θα έπρεπε, γιατί πρόκειται για έναν από τους πλέον παρανοϊκούς νόμους που έχουν ποτέ ψηφιστεί, από καταβολής του νεότερου ελληνικού κράτους. Μας επηρεάζει αυτός ο νόμος; Μας επηρεάζει άμεσα, ως Μηλιούς αλλά και ως σκεπτόμενους πολίτες που νοιάζονται για το παρελθόν και την κληρονομιά του νησιού τους.

Το περιβόητο αυτό Προεδρικό Διάταγμα (γνωστό και ως “νόμος Παυλόπουλου”, από τον τότε Υπουργό Εσωτερικών που το υπέγραψε) ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2004. Πολύ περιληπτικά, ορίζει ότι κανένας δεν μπορεί πλέον να εργαστεί με σύμβαση στο Δημόσιο πάνω από 24 μήνες (προκειμένου να μην αποκτήσει ποτέ δικαιώματα σε μονιμοποίηση). Πολύ απλά, στους 24 μήνες “καίγεσαι” και δεν μπορείς πλέον να ξαναδουλέψεις με την ίδια ειδικότητα στο Δημόσιο ποτέ. ΠΟΤΕ!

Πείτε τώρα ότι έχετε σπουδάσει, για παράδειγμα, αρχαιολόγος, καταναλώνοντας τουλάχιστον τέσσερα από τα καλύτερά σας χρόνια στα πανεπιστημιακά έδρανα και δίνοντας σκληρές εξετάσεις προκειμένου να αποκτήσετε το “πολύτιμο” πτυχίο. Ίσως να έχετε κάνει και μεταπτυχιακά, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, καταναλώνοντας ακόμα περισσότερα από τα πολύτιμά σας χρόνια. Ο “νόμος Παυλόπουλου” σας δίνει “ζωή” ως αρχαιολόγος μέχρι 24 μήνες (δε μιλάμε φυσικά για τους μόνιμους αρχαιολόγους αλλά για τους συμβασιούχους). Μετά τους 24 μήνες ξεχάστε την αρχαιολογία και τις σπουδές σας και βρείτε καλύτερα δουλειά σε πιτσαρία ως σερβιτόρος.

Τα πράγματα σε ορισμένες ειδικότητες είναι ακόμα πιο τραγικά απ' όσο φαίνονται: ένας εργάτης ανασκαφών, για παράδειγμα, δεν έχει σπουδάσει (: δεν κλαίει τα χρόνια που έχασε) και, επιπλέον, μετά την παρέλευση του 24μήνου μπορεί να εργαστεί στην ειδικότητά του (ως εργάτης) στον ιδιωτικό τομέα (π.χ. ως εργάτης οικοδομών). Ένας αρχαιολόγος όμως, ή ένας συντηρητής; Δεν υπάρχουν ιδιωτικές ανασκαφές, οι ειδικότητες αυτές μπορούν να απασχοληθούν μόνο σε έργα του δημοσίου τομέα – αλλά για το δημόσιο αυτές οι ειδικότητες μετά τους 24 μήνες είναι “καμένα χαρτιά”. Και χαμένος δηλαδή (: κλαις τα χρόνια που έχασες σπουδάζοντας) και δαρμένος (: επειδή δεν μπορείς να ξαναδουλέψεις).

Τότε γιατί να σπουδάσω αρχαιολόγος, θα πείτε, ή γιατί να σπουδάσω συντηρητής; Για να δουλέψω το πολύ 24 μήνες; Πολύ καλό το ερώτημά σας. Δεν υπάρχει λόγος να σπουδάσετε, αν σας ενδιαφέρει κάποια στιγμή να αξιοποιήσετε επαγγελματικά το πτυχίο σας. Οι 24 μήνες δουλειάς είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να θυσιάσει κανείς τα χρόνια του σπουδάζοντας και δίνοντας εξετάσεις. Ο “νόμος Παυλόπουλου” αποτελεί πρακτικά την ταφόπλακα για τους νέους αρχαιολόγους στην Ελλάδα και για τις συναφείς ειδικότητες.

Είναι γι' αυτόν το λόγο που ο “νόμος Παυλόπουλου” απειλεί να τινάξει στον αέρα και το έργο της Ανάδειξης του Αρχαίου Θεάτρου Μήλου: υπάρχει πλέον πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία στην εξεύρεση κατάλληλου προσωπικού. Όσοι προσλαμβάνονται πρέπει απαραιτήτως να μην έχουν συμπληρώσει 24 μήνες εργασίας στην ειδικότητά τους στο Υπουργείο Πολιτισμού. Και μη βιαστείτε να πείτε ότι υπάρχουν στη Μήλο τέτοιοι άνθρωποι, εργάτες για παράδειγμα, που δεν έχουν συμπληρώσει 24 μήνες εργασίας: στα έργα του ΕΣΠΑ, στο οποίο είναι ενταγμένο το έργο του αρχαίου Θεάτρου, δεν μπορούν να προσληφθούν ανειδίκευτοι. Μόνο πεπειραμένο προσωπικό μπορεί να απασχοληθεί, “προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης” κατά την ορολογία του Υπουργείου Πολιτισμού. Πρακτικά, αν μιλάμε, επί παραδείγματι, για εργάτες, αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται τουλάχιστον 6 μήνες εμπειρίας σε ανασκαφές για να προσληφθεί κανείς. Και βέβαια, ο υποψήφιος εργάτης θα πρέπει να έχει μεν περισσότερους από 6 μήνες εμπειρίας αλλά οπωσδήποτε λιγότερους από 24, γιατί στους 24 “καίγεται”! Είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους στ' άχυρα...

Στη Μήλο δεν υπάρχουν τέτοιοι πεπειραμένοι εργάτες με εμπειρία που να κυμαίνεται μεταξύ 6 και 24 μηνών. Υπάρχουν βέβαια εργάτες πεπειραμένοι σε ανασκαφές, π.χ. αυτοί που δούλεψαν στο έργο της Φυλακωπής το διάστημα 2004-2008, αλλά αυτοί έχουν συμπληρώσει προ πολλού 24μηνο και απαγορεύεται να προσληφθούν! Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ορισμένοι από αυτούς τους εργάτες που δούλεψαν στη Φυλακωπή, με εμπειρία σε ανασκαφές πλέον των 4 ετών, έκαναν αίτηση για να απασχοληθούν και στο έργο του αρχαίου Θεάτρου, αλλά η αίτησή τους απορρίφθηκε πανηγυρικά! Το κράτος “τιμωρεί” την πολλή εμπειρία!

Έτσι, οι Μηλιοί πεπειραμένοι εργάτες ανασκαφών καταδικάζονται στην ανεργία και δεν μπορούν να δουλέψουν σ' έναν αρχαιολογικό χώρο στο ίδιο τους το νησί! Η μόνη λύση προκειμένου να προχωρήσει το έργο του αρχαίου Θεάτρου, είναι πλέον να έρθουν “εισαγόμενοι” εργάτες από την Αθήνα. Και εδώ η παράνοια συνεχίζεται:

Από το 2004 που ισχύει ο “νόμος Παυλόπουλου” μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι εργατοτεχνίτες ανασκαφών στην Αθήνα έχουν συμπληρώσει το 24μηνό τους και δεν μπορούν πλέον να εργαστούν. Το είδος του πεπειραμένου εργατοτεχνίτη, με εμπειρία μέχρι 24 μήνες, αρχίζει να γίνεται σπάνιο πλέον και στην Αθήνα. Είμαστε ωστόσο σε θέση να γνωρίζουμε ότι στα τέλη Ιανουαρίου 2011 βρέθηκαν τελικά 6 άτομα, τα οποία και έφτασαν στη Μήλο προκειμένου να εργαστούν στο αρχαίο Θέατρο. Επρόκειτο για 4 εργατοτεχνίτες ανασκαφών και 2 μαρμαροτεχνίτες. Έχετε αγωνία για τη συνέχεια;

Οι άνθρωποι αυτοί εργάστηκαν στο Θέατρο για λίγες μέρες, μέχρι που τους ανακοινώθηκε ο μισθός τους: περίπου 730 € το μήνα! Αυτός είναι ο μισθός για το “προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης” στο αρχαίο Θέατρο! Αναρωτιέται κανείς, αν αυτός είναι ο μισθός για τον “υψηλά” ειδικευμένο εργάτη, ο μισθός για τον ανειδίκευτο ποιος θα είναι; Κάτω και από το όριο της φτώχειας; Και, σε κάθε περίπτωση, εσείς θα φεύγατε από την Αθήνα για να δουλέψετε στη Μήλο για 730 €; Ένας άνθρωπος που πρέπει να πληρώνει κάθε μήνα 150-250 € για νοίκι, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν έξοδα για βενζίνες, εισιτήρια και φαγητό, είναι ποτέ δυνατόν να επιβιώσει στη Μήλο με τόσα λίγα χρήματα; Μη βιαστείτε να απαντήσετε ότι αυτό μπορεί να γίνει, γιατί η πραγματικότητα είναι σκληρή: οι πληροφορίες μας λένε ότι αφού δούλεψαν ελάχιστες μέρες στο αρχαίο Θέατρο, τα 5 από τα 6 άτομα που αναφέρθηκαν προηγουμένως αρνήθηκαν να υπογράψουν τη σύμβαση που τους είχε προταθεί και επέστρεψαν στην Αθήνα με το πρώτο πλοίο!

Στις αρχές Μαρτίου 2011 γνωρίζουμε ότι εργάζονταν ακόμα στο αρχαίο Θέατρο συνολικά 3 εργατοτεχνίτες, 1 αρχαιολόγος και 1 αρχιτέκτων, όλοι συμβασιούχοι. Λεπτομέρεια 1η: αν οι πληροφορίες μας αληθεύουν, ο ένας από τους 3 εργατοτεχνίτες είναι πεπειραμένος αρχαιολόγος, ο οποίος επειδή έχει συμπληρώσει 24μηνο στην ειδικότητά του, αναγκάστηκε να κάνει αίτηση και να δουλεύει στο Θέατρο ως εργάτης! Κασμάς, καρότσι, φτυάρι, δηλ. από δήμαρχος κλητήρας! Άλλο ένα “θύμα” του νόμου Παυλόπουλου, ένας ακόμα που “τιμωρείται” επειδή έχει πολλή εμπειρία! Λεπτομέρεια 2η: στα μέσα Μαρτίου αποχώρησε από το έργο η αρχιτέκτων, επειδή δεν “έβγαινε” οικονομικά. Και λίγες μέρες αργότερα, για παρεμφερείς λόγους, αποχώρησε και ένας από τους εργάτες. Τόσο η αρχιτέκτων που αποχώρησε όσο και ο εργάτης, ήταν Αθηναίοι.

Έτσι, στα τέλη Μαρτίου 2011 έμειναν να εργάζονται στο Θέατρο 2 εργατοτεχνίτες και 1 αρχαιολόγος. Σύνολο: 3 άτομα. Ο αρχικός σχεδιασμός του έργου μαθαίνουμε ότι ήταν 6 εργατοτεχνίτες, 2 μαρμαροτεχνίτες, 1 αρχαιολόγος και 1 αρχιτέκτονας. Σύνολο: 10 άτομα. Τα όποια συμπεράσματα δικά σας. Λάβετε όμως υπόψη ότι το προσωπικό που λείπει θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει βρεθεί αν δεν ίσχυε ο νόμος για το 24μηνο.

Το σημείωμα που διαβάσατε σε καμία περίπτωση δεν έχει σκοπό να στραφεί ενάντια στο Υπουργείο Πολιτισμού. Η κατάργηση του “νόμου Παυλόπουλου” φαίνεται πως είναι καθαρά θέμα του Υπουργείου Εσωτερικών και του τωρινού Υπουργού, του κου Ραγκούση. Το Υπουργείο Πολιτισμού απλά έχει δεμένα τα χέρια και αναγκάζεται να εφαρμόσει το νόμο γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Μαθαίνουμε, επιπλέον, ότι τόσο ο Υπουργός Πολιτισμού όσο και η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου, έχουν σαφώς ταχθεί υπέρ της κατάργησης του νόμου.

Σε κάθε περίπτωση, το σημείωμα που διαβάσατε είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στην παράνοια του ελληνικού κράτους σε όλες της τις μορφές, αυτήν που ταλαιπωρεί καθημερινά όχι μόνο τους Μηλιούς αλλά όλους τους Έλληνες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου